گسترش متدولوژی افزایش ایمنی جاده ها با رویکرد آموزش و اجرای قوانین

دسته: عمران
بازدید: 63 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 866 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 266

اولین گام جهت ارتقای سطح ایمنی تردد، شناخت فاكتورهای تأثیرگذار برتصادفات جاده‌ای، آگاهی از زیر ساخت های ایمنی جاده‌، شناخت عوامل موثر در ایجاد خطاهای انسانی و بهره برداری و آگاهی از استانداردها و قوانین مربوط به هر یك از موارد فوق الذكر می‌باشد مقوله ایمنی جاده ها یكی از مهم ترین مسائل در حمل و نقل جاده‌ای می‌باشد كه برای محقق شدن این مهم احتیاج ب

قیمت فایل فقط 8,900 تومان

گسترش متدولوژی افزایش ایمنی جاده ها با رویکرد آموزش و اجرای قوانین

مقدمه

ایمنی عبورومرور یكی ازاصول اساسی برنامه ریزی حمل ونقل است كه با گسترش فن آوری وتوسعه شهرها، نیازبه توجه ودقت نظر بیشتری یافته است. دركشورهای توسعه یافته، همگام با توسعه سایر بخشها، موضوع ایمن سازی عبورومرورمورد توجه قرارگرفته و با انجام مطالعات واتخاذ تدابیرلازم، سعی شده است كه حوادث رانندگی وپیامدهای ناشی ازآن تا حد امكان كاهش یابد. ولیكن متأسفانه دراكثركشورهای در حال توسعه, تعداد ونرخ حوادث ترافیكی همواره سیرصعودی داشته است. سیستم حمل ونقل متشكل ازسه بخش جاده، راننده ووسیله نقلیه است كه هریك ازاین سه بخش نقش عمده ومتمایزی درشكل گیری معضلات وحوادث ترافیكی ایفامی كند.

بررسی متدولوژی آموزش ایمنی راه

  دراین میان، انسان درنقش عابرپیاده، سرنشین ومأموراصلی اجرای قوانین ومقررات نقش بسیار ارزنده ای دارد. درعبورومرور، ایمنی اهمیت فراوانی داشته وبیشترین كوششها درزمینه حمل‌ونقل وترافیك بمنظورافزایش ایمنی وكاهش ضایعات وبخصوص تصادفات است. ازآنجا كه انسان ضربه پذیرترین واحد ترافیك است، ضروری می باشد دربخش آموزش، تدوین قوانین، كنترل، تهیه وایجاد تجهیزات ایمنی به این موضوع توجه گردد.

با توجه به آمارهای تصادفات جاده‌ای و تأثیرات منفی بسیار بالایی كه این رویدادها بر مسائل اجتماعی، اقتصادی، و خانوادگی افراد می‌گذارد، اهمیت پرداختن به موضوع تصادفات را روزافزون می‌كند. تأثیرات منفی و معضلات تصادفات، به دلیل این كه بطور آنی (مانند سقوط هواپیما) صدمات قابل ملاحظه‌ای را وارد نمی‌نماید، كمتر مورد توجه و بررسی قرار گرفته، حال آن كه تداوم این تأثیرات منفی در دراز مدت تأثیراتی به مراتب بیشتر از سوانح سقوط هواپیما، خروج از خط قطار و یا حتی جنگ می‌باشد. لذا بررسی این رویدادهای جاده‌ای كمك بزرگی را در صرفه جویی اقتصادی برای افراد و در نهایت برای جامعه به همراه دارد. به همین منظور و جهت نیل به این هدف، بشر از كلیه امكانات و توانائی های موجود استفاده می‌نماید تا با ارائه یك راهكار موثر، بر مدیریت، تحلیل و پیش‌بینی وقایع تسلط یابد.

در مطالعات سازمان بهداشت جهانی كه با همكاری اتحادیه كشورهای  صنعتی جهان صورت گرفته است، خطاهای مربوط به عامل انسانی به خطاهای فنی از قبیل سرعت زیاد، سرعت غیر مجاز، سبقت نامناسب و خطاهای شخصی مانند عدم احساس مسئولیت، بی توجهی و عدم احتیاط و حالات تهاجمی و غیره تقسیم می شوند. از مجموع 243 مورد تصادفی که عوامل انسانی در آن دخیل بود، بیشتر خطاها فنی بودند و تنها 2 درصد کل آن به تهاجمات عمدی یا رفتارهای غیر مسئولانه نسبت داده اند. در مورد جنس رانندگان مقصر در تصادفات، یافته های سازمان بهداشت جهانی در کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که تعداد زنان و مردان مقصر در رانندگی جاده ها در مقایسه با میزان رانندگی و مسئولیت آنها در ایجاد تصادفات تقریباٌ مساوی است. در تصادفاتی که مردان درگیر هستند بیشترین خطاهای معمول، سرعت زیاد، سبقتهای غیر مجاز و در برخی کشورها رانندگی تحت تاثیر الکل است. در تصادفاتی که زنان درگیر هستند کمی تجربه در رانندگی، اشکال در مانورهای سریع و به موقع و عدم تسلط عمده خطاهای آنان به شمار می‌آید. این تفاوتها در نوع خطا می تواند مبنایی برای تنظیم برنامه های آموزشی و فرهنگی مربوط به  هر یک از دو جنس باشد.

از آنجایی که آموزش و اجرای مقررات راهکار مهم سیاست ایمنی جهت جلوگیری و کاهش  عوامل انسانی سوانح رانندگی می باشد، توجه به آن ضروری است. آموزش ایمنی راه دارای زمینه وسیعی از فعالیت های گوناگون است که دامنه آن از آموزشهای فردی تا آموزشهای جمعی را در بر می گیرد. برای مثال آموزش فردی ممکن است شامل مهارت های مربوط به عبور از عرض راه و آموزش جمعی ممکن است شامل کاربرد برنامه های تبلیغاتی بر روی گروه های مختلف استفاده کننده از راه باشد. بطور بالقوه آموزش ایمنی راه با استفاده از تاثیراتی که بر روی استفاده کننده از راه می گذارد موجب کاهش احتمال خطاهای انسان می شود. این تاثیر تغییر در ادراکات، شناخت‌ها‌، گرایش ها، مهارت ها و رفتار انسان را شامل می‌شود. بررسی کارشناسان در  زمینه فعالیت های انجام شده ایمنی، این موضوع را روشن می‌سازد که می‌توان با بکارگیری روشهای علمی اهمیت دادن به موضوع ایمنی بخش قابل توجهی از تلفات را کاهش داد. در این زمینه فرهنگ عبور و مرور کشور ما و کشورهای موفق در ایمنی ترافیک تفاوتهای فاحشی دارد، اما مساله آموزش و اجرای قوانین میتواند دقیقاً  همان چیزی باشد که در آنجا انجام شده است و می‌توان از تجربیات کشورهای موفق در امر ایمنی ترافیک استفاده نمود. نکته قابل ذکر این است که تلاش در جهت ایمن کردن راه ها و کاستن تلفات ، بدون توجه به آموزش عمومی بخصوص آموزش پایه در مدارس نتیجه موثر را در پی نخواهد داشت، چرا که هیچ کاری سخت تر از تغییر طرز تفکر انسانها نیست. با توجه به تعدد مراکز مسئول ایمنی در راه، این مهم نیازمند نهادی با اختیارات لازم جهت هماهنگ نمودن مراکز ذیربط در کشور است. در کشور ما آموزش در ارتقای فرهنگ ترافیک موثر است اما در برخی موارد کارایی آن توسط کسانی که خود قوانین را وضع می کنند زیر سوال می رود.

از طرف دیگر عدم رعایت قوانین ترافیکی یکی از مشکلات فوق العاده اساسی مدیریت ترافیکی کشور می‌باشد که نه تنها موجب افزایش تصادفات، کاهش ظرفیت شبکه‌های شهری و بین‌شهری، افزایش زمان سفرها و آلودگی محیط زیست می‌شود، بلکه عدم پایبندی به قانون را در جامعه گسترش داده و چهره زشتی از وضعیت عبور و مرور را در دید عموم به نمایش می‌گذارد. البته مقابله با این معضل اجتماعی نیاز به عزم ملی در جامعه و برنامه‌ریزی دراز مدت متمرکز در مدیریت کشور دارد. متاسفانه در کشور ما علاوه بر اینکه به صورت اصولی و پایه‌ای به آموزش قوانین رانندگی پرداخته نمی‌شود، فرد متخلف نیز از دیدگاه عموم مجرم شناخته نمی‌شود و این مساله به کاهش میزان احترام به قانون در جامعه منجر می‌شود.

با در نظر گرفتن اهمیت مسائل آموزش و اعمال قوانین و مقررات رانندگی در ایمنی جاده‌های كشور در این پژوهش به بررسی افزایش ایمنی در راه‌های بین شهری با رویكرد آموزش و اجرای قوانین پرداخته می‌شود.

بررسی متدولوژی آموزش ایمنی

كاهش خسارت ناشی ازتصادفات وحوادث ترافیكی، نیازمند بررسی وتحلیل عوامل واصلاح برخی از مقررات موجود وهماهنگی بیش ازپیش ارگانهاست ودراین میان توجه به فرهنگ سازی وآموزش بعنوان راهكاركاهش حوادث راه وبهبود جریان تردد بسیارپراهمیت است، بطوریكه گروهی ازانسانها در حیطه ترافیك كه ضربه پذیری آنان بیش ازدیگران نیزاست، یعنی گروه سنی كودكان ونوجوانان( دانش آموزان) اغلب به جهت شرایط سنی وآگاهی نداشتن ازتوجهات منطقی قوانین ومقررات تشخیص ندادن و محاسبه نكردن فاصله وسرعت دچارحادثه می شوند، كه لزوم آموزش ترافیك را ازسطح مدارس، تشدید می نماید.

ازسوی دیگر امروزه خودروجزئی از زندگی روزمره مردم است، اما به كارگیری خودرو همراه با درونی سازی فرهنگ استفاده ازآن نبوده است. درمورد فرهنگ ترافیك درجامعه ما كاراساسی نشده است وكمتر به مطالب واصول مدونی دراین خصوص امكان دسترسی وجوددارد. رسانه ها، فرهنگ سازی و پرورش عناصرفرهنگی درامرآمد وشد راموضوعی حاشیه ای تلقی كرده وسایرمسئولان فرهنگ ساز نیزرفتار متشابهی دارند. بهترین مكان ترویج فرهنگ ترافیك، خانواده ودوران كودكی است، اما چشمهای تیزبین وذهن كنجكاوكودك هم اكنون ازآن محروم می باشد. درمدارس وكتب درسی نیز جایگاه آموزش این فرهنگ، بسیاركمرنگ است. نحوه رانندگی، فرارازمقررات، زرنگیهای نامعقول، پرخاشگری وتعرض، ویراژدادن، سرعت زیاد، بوقهای ممتد وگوشخراش، تزئینات نامناسب، تك سرنشینی وعدم تمایل به استفاده ازوسائل حمل ونقل عمومی و... درحال جایگزینی عناصرمطلوب فرهنگی درحوزه ترافیك می باشند. اخیراً نیزمشاهده می شود، درحالیكه كشورهای سازنده تلفنهای همراه دردنیا استفاده ازآنرا درحال رانندگی ممنوع كرده اند، دركشورما صحنه‌های فراوان تصادف كه راننده مقصردرحال صحبت كردن ازطریق تلفن همراه بوده است، مستمراً درحال تكرار و افزایش است . بكارگیری آموزش و اقناع مخاطبان راه بعنوان اصلی‌ترین شیوه ترویج فرهنگ آمد وشد همراه با ابزار الزام آور و اعمال مقررات بهترین روش بهبود حمل و نقل و افزایش ایمنی خواهد بود كه مورد بحث این پژوهش است.

منابع و مأخذ

1. كارگر دولت آبادی، جواد، " مدل مدیریت ایمنی هوشمند برای راه های برون شهری با بكارگیری شبكه های عصبی - فازی و تصمیم سازی چند معیاره AHP"، پایان‌نامه كارشناسی ارشد،‌ دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، 1385.
2. سالاری جوینی، احمد، "مطالعه تجهیزات كنترل ترافیك برای كاهش تصادفات در راههای برون شهری" ، پایان‌نامه كارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس، 1377.
3. وزارت راه و ترابری، سازمان حمل و نقل و پایانه‌های كشور، "بررسی همه‌گیری شناسی اختلالات روانی در رانندگان حمل و نقل عمومی مسافربری بین شهری (پژوهشی در پایانه‌های مسافربری تهران)"، زمستان 1375.
4. انصاری، محسن، "دور نمای آینده تصادفات و راههای برون رفت"،‌ اولین كنفرانس بین المللی حوادث رانندگی و جاده‌ای، 1384.
5. زیاری،‌حسن و دیواندری، حسن، " نقش اصول سه گا نة « مهندسی، آموزش و مقررا ت » در كاهش مشكلات"، هفتمین همایش مهندسی حمل و نقل و ترافیك ایران، 1385.
6. اسماعیلی، علیرضا، "آموزش بستر ارتقای فرهنگ ترافیك" نخستین کنفرانس بین‌المللی حوادث رانندگی و جاده ای، 1384.

فصل 1

کلیات

فصل اول: مقدمه و معرفی

           با بررسی نظام های اصلی حمل و نقل و مقایسه آن  ها، اهمیت پرداختن به موضوع
حمل و نقل جاده‌ای مشخص می‌گردد. حمل و نقل جاده ای سهم عمده ای را در جابجایی مسافرین و كالاها به خود اختصاص می‌دهد. با توجه به لزوم جابجایی و سهم حمل و نقل جاده‌ای، در این میان معضلات و مشكلات این سیستم حمل و نقل نیز نقش مهمی را در از بین بردن فواید و محسنات این سیستم ایفا می‌كنند[1].

         از جمله این معضلات، تصادفات ترافیکی هستند. تصادفات ترافیکی از عوامل بسیار مهم مرگ و میر و صدمات شدید جانی و مالی بوده و آثار سنگین اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن، جوامع بشری را به شدت مورد تهدید قرار داده است. شدت این صدمات در کشورهای در حال توسعه بیشتر بوده و تعداد و شدت تصادفات در کشورهای مزبور در مقایسه با کشورهای توسعه یافته
 چندین مرتبه بالاتر است. در این میان، تصادفات جاده ای (برون شهری) دارای ضایعات سنگین تری نسبت به تصادفات درون شهری است، تصادف جاده ای به علت سرعت بالای وسایل نقلیه اغلب منجر به خسارات بسیار سنگین جانی و مالی می شود. آمار مرگ و میر نشان می دهند که تصادفات جاده ای حتی در کشور های توسعه یافته صنعتی، در صدر علل مرگ و میر بوده و خصوصاً در رده های سنی 15 تا 25 بیش از هر عامل دیگر باعث تلفات مردم می شود [2]. شكل 1-1 نمودار تصادفات در آسیا، آفریقا و كشورهای توسعه یافته را در مقابل مرگ و میرها نشان می‌دهد.

 در كشورهای توسعه‌یافته صنعتی تلاش، تحقیق و برنامه‌ریزی برای كاهش تصادفات و ضایعات اقتصادی شدت یافته و آثار مثبت آن نیز نصیب كشورهای مذبور شده و می‌شود. بطور مثال در آمریكا در مدت سی سال شاخص "تعداد تصادفات تقسیم بر حاصلضرب تعداد وسایط نقلیه در طول مسافت  پیموده شده" از حدود 30 به 68/2رسیده، یعنی بیش از ده برابر كاهش یافته است[3].

شكل 1-1: نمودار تصادفات در آسیا، آفریقا و كشورهای توسعه یافته را در مقابل تعداد مرگ و میرها

در تحقیقات مربوط به تصادفات جاده‌ای در كشورهای در حال توسعه نیز ثابت شده است كه[4]:

• تصادفات جاده‌ای در بسیاری از كشورهای در حال توسعه دومین عامل مرگ و میر محدوده سنی افرادی است كه از جهت اقتصادی فعال به حساب می‌آیند.
• ارزش اقتصادی از دست رفته در نتیجه تصادفات جاده‌ای معمولاً در محدوده یك تا دو درصد تولید ناخالص ملی است.
• نسبت تصادفات به ازای "وسیله نقلیه- كیلومتر " طی شده، بسیار بیشتر از كشورهای توسعه یافته است (ده تا پانزده برابر).

تحقیقات اخیر در ایران نشان می دهد که هم اکنون 25%  تلفات ناشی از مرگ و میر های
 غیر طبیعی، ناشی از تصادفات ترافیکی است [5]. بررسی آمار مربوط به حوادث رانندگی در كشور، نشان می‌دهد كه تعداد سوانح رانندگی برون شهری از سال1366 تا 1371 در حدود 25 درصد افزایش داشته است. این عدد در سال 1376 از 50 درصد نیز فراتر رفته است كه به نظر می‌رسد در دنیا بی‌سابقه باشد. همچنین طبق آمار منتشره در سال 1380 حدود 20000 نفر تلفات ناشی از تصادفات جاده‌ای در ایران ثبت شده است. این آمار در سال 1381 به 21800 نفر رسیده است و در شش ماهه دوم سال 1382 میزان تصادفات فوتی 13570 نفر گزارش شده است.آمار منتشر شده توسط سازمان پزشكی قانونی جمهوری اسلامی ایران نشان‌دهنده رشد قابل توجه تعداد كشته‌ها و مصدومین ناشی از تصادفات در سالهای 1373 تا 1378 است. در جدول 1-1 آمار تصادفات، تلفات، مجروحین، شاخص شدت تصادفات و درصد تغییر هر یك طی سالهای 78 تا 83  آمده است.

با در نظر گرفتن اطلاعات تصادفات و استفاده از روش مدل‌سازی رگرسیون و برازش مدل خطی می‌توان پیش‌بینی كرد (با 97/0 R² = ) تعداد كشته‌های تصادفات در سال 1400 در حدود 66000  نفر خواهد بود.­

جدول(1-1): آمار تصادفات، تلفات، مجروحین، شاخص شدت تصادفات و درصد تغییر هر یك طی سالهای 78 تا 83 [6]

مورد       سال

تعداد تلفات

درصد تغییر

تعداد مجروحین

درصد تغییر

تعداد تصادفات برون‌شهری

درصد تغییر

تعداد تصادفات درون‌شهری

درصد تغییر

كل تصادفات

درصد تغییر

شدت تصادف

درصد تغییر

۱۳۷۸

۱۵۴۸۲

۹۱۰۴۸

۷۲۱۲۵

۲۰۱۱۵۴

۲۷۳۲۷۹

۵/۶۶

۱۳۷۹

۱۷۰۵۹

۱۰/۲

۱۰۸۳۰۰

۱۸/۹

۷۶۹۷۶

۶/۷

۲۱۵۲۵۴

۷

۲۹۲۲۳۰

۷

۵/۸۳

۳

۱۳۸۰

۱۹۷۲۷

۱۵/۶

۱۱۷۵۶۶

۸/۵

۸۳۴۹۹

۸/۵

۲۶۳۳۵۴

۲۲/۳

۳۴۶۸۵۳

۱۸/۷

۵/۶۸

-۲/۳

۱۳۸۱

۲۱۸۷۳

۱۰/۹

۱۶۷۳۷۶

۴۲/۴

۹۶۴۴۹

۱۵/۵

۳۵۱۸۵۵

۳۳/۶

۴۴۸۳۰۴

۲۹/۲

۴/۸۸

-۱۴

۱۳۸۲

۲۵۷۲۲

۱۷/۶

۲۲۲۳۰۹

۳۲/۸

۱۰۹۱۸۱

۱۳/۲

۴۴۵۸۲۶

۲۶/۷

۵۵۵۰۰۷

۲۳/۸

۴/۶۳

-۵/۱

۱۳۸۳

۲۶۰۸۵

۱/۴۱

۲۴۵۷۵۳

۱۰/۵۴

۱۱۶۰۲۷

۶/۳

۵۰۸۴۸۷

۱۴

۶۲۴۵۱۴

۱۲/۵۲

۴/۱۷

-۴/۳۵

میانگین 5 سال

۲۲۰۹۳

۱۱/۱۴

۱۷۲۲۶۰

۲۲/۶

۹۶۴۲۶

۱۰

۳۵۶۹۵۵

۲۰/۷۲

۴۵۳۳۸۱

۱۸/۲۴

۵

-۴/۵۷

با توجه به اطلاعات ارایه شده در جدول1-1 مشخص می‌شود در بررسی تصادفات جاده‌ای علاوه بر این كه باید به تعداد تصادفات نظر داشت، شدت تصادفات نیز پارامتر بسیار مهمی است كه باید با دقت مورد بررسی و تأمل قرار گیرد. به عنوان مثال، برخوردهای جلو به جلو وسایل نقلیه از لحاظ تعداد، كمترین مقدار آمار را در بین سایر نحوه های برخورد دارد، اما هنگامی كه از دید شدت تصادفات به آمارها نظر اندازیم متوجه می‌شویم كه برخوردهای جلو به جلو وسایل نقلیه بیشترین آمار تلفات و صدمات را در بین دیگر وضعیت‌های برخورد، به خود اختصاص می‌دهند. اینجاست كه اهمیت توجه به شدت تصادفات به خصوص در جاده های برون شهری مشخص می‌گردد.

اولین گام برای كاهش تعداد و میزان شدت تصادفات جاده‌ای شناخت عوامل و پارامترهای تاثیرگذار بر سوانح جاده‌ای و به دست آوردن حدود مجاز مربوط به هر یك می‌باشد. عوامل تأثیرگذار بر تصادفات جاده‌ای را می‌توان چهار گروه كلی تقسیم بندی نمود كه عبارتند از:

عامل انسانی، عامل وسیله نقلیه، عامل راه، و عامل محیطی.

البته مشخص است که در بیشتر تصادف جاده ای یک عامل به تنهایی نمی تواند تعیین کننده باشد و هنگام وقوع تصادف، 2 یا چند عامل با یکدیگر دست به دست هم می دهند تا سانحه محقق گردد. بحث افزایش ایمنی راهها جنبه‌های گوناگونی دارد كه به صورت كلی اقدامات اصلاحی كه در این رابطه می‌توان اعمال نمود عبارتند از[7]:

الف- وضع قوانین

ب- اجرای قانون

ج- آموزش

د- طرح هندسی

1-1-تعریف مساله و اهمیت آن

با توجه به آمارهای تصادفات جاده‌ای و تأثیرات منفی بسیار بالایی كه این رویدادها بر مسائل اجتماعی، اقتصادی، و خانوادگی افراد می‌گذارد، اهمیت پرداختن به موضوع تصادفات را روزافزون می‌كند. تأثیرات منفی و معضلات تصادفات، به دلیل این كه بطور آنی (مانند سقوط هواپیما) صدمات قابل ملاحظه‌ای را وارد نمی‌نماید، كمتر مورد توجه و بررسی قرار گرفته، حال آن كه تداوم این تأثیرات منفی در دراز مدت تأثیراتی به مراتب بیشتر از سوانح سقوط هواپیما، خروج از خط قطار و یا حتی جنگ می‌باشد. لذا بررسی این رویدادهای جاده‌ای كمك بزرگی را در صرفه جویی اقتصادی برای افراد و در نهایت برای جامعه به همراه دارد. به همین منظور و جهت نیل به این هدف، بشر از كلیه امكانات و توانائی های موجود استفاده می‌نماید تا با ارائه یك راهكار موثر، بر مدیریت، تحلیل و
پیش‌بینی وقایع تسلط یابد [1].

در مطالعات سازمان بهداشت جهانی كه با همكاری اتحادیه كشورهای  صنعتی جهان صورت گرفته است، خطاهای مربوط به عامل انسانی به خطاهای فنی از قبیل سرعت زیاد، سرعت غیر مجاز، سبقت نامناسب و خطاهای شخصی مانند عدم احساس مسئولیت، بی توجهی و عدم احتیاط و حالات تهاجمی و غیره تقسیم می شوند. از مجموع 243 مورد تصادفی که عوامل انسانی در آن دخیل بود، بیشتر خطاها فنی بودند و تنها 2 درصد کل آن به تهاجمات عمدی یا رفتارهای غیر مسئولانه نسبت داده اند. در مورد جنس رانندگان مقصر در تصادفات، یافته های سازمان بهداشت جهانی در کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که تعداد زنان و مردان مقصر در رانندگی جاده ها در مقایسه با میزان رانندگی و مسئولیت آنها در ایجاد تصادفات تقریباٌ مساوی است. در تصادفاتی که مردان درگیر هستند بیشترین خطاهای معمول، سرعت زیاد، سبقتهای غیر مجاز و در برخی کشورها رانندگی تحت تاثیر الکل است. در تصادفاتی که زنان درگیر هستند کمی تجربه در رانندگی، اشکال در مانورهای سریع و به موقع و عدم تسلط عمده خطاهای آنان به شمار می‌آید. این تفاوتها در نوع خطا می تواند مبنایی برای تنظیم برنامه های آموزشی و فرهنگی مربوط به  هر یک از دو جنس باشد.

از آنجایی که آموزش و اجرای مقررات راهکار مهم سیاست ایمنی جهت جلوگیری و کاهش  عوامل انسانی سوانح رانندگی می باشد، توجه به آن ضروری است. آموزش ایمنی راه دارای زمینه وسیعی از فعالیت های گوناگون است که دامنه آن از آموزشهای فردی تا آموزشهای جمعی را در بر می گیرد. برای مثال آموزش فردی ممکن است شامل مهارت های مربوط به عبور از عرض راه و آموزش جمعی ممکن است شامل کاربرد برنامه های تبلیغاتی بر روی گروه های مختلف استفاده کننده از راه باشد. بطور بالقوه آموزش ایمنی راه با استفاده از تاثیراتی که بر روی استفاده کننده از راه می گذارد موجب کاهش احتمال خطاهای انسان می شود. این تاثیر تغییر در ادراکات، شناخت‌ها‌، گرایش ها، مهارت ها و رفتار انسان را شامل می‌شود. بررسی کارشناسان در  زمینه فعالیت های انجام شده     ایمنی، این موضوع را روشن می‌سازد که می‌توان با بکارگیری روشهای علمی اهمیت دادن به موضوع ایمنی بخش قابل توجهی از تلفات را کاهش داد. در این زمینه فرهنگ عبور و مرور کشور ما و کشورهای موفق در ایمنی ترافیک تفاوتهای فاحشی دارد، اما مساله آموزش و اجرای قوانین میتواند دقیقاً  همان چیزی باشد که در آنجا انجام شده است و می‌توان از تجربیات کشورهای موفق در امر ایمنی ترافیک استفاده نمود. نکته قابل ذکر این است که تلاش در جهت ایمن کردن راه ها و کاستن تلفات ، بدون توجه به آموزش عمومی بخصوص آموزش پایه در مدارس نتیجه موثر را در پی نخواهد داشت، چرا که هیچ کاری سخت تر از تغییر طرز تفکر انسانها نیست. با توجه به تعدد مراکز مسئول ایمنی در راه، این مهم نیازمند نهادی با اختیارات لازم جهت هماهنگ نمودن مراکز ذیربط در کشور است. در کشور ما آموزش در ارتقای فرهنگ ترافیک موثر است اما در برخی موارد کارایی آن توسط کسانی که خود قوانین را وضع می کنند زیر سوال می رود [8].

از طرف دیگر عدم رعایت قوانین ترافیکی یکی از مشکلات فوق العاده اساسی مدیریت ترافیکی کشور می‌باشد که نه تنها موجب افزایش تصادفات، کاهش ظرفیت شبکه‌های شهری و بین‌شهری، افزایش زمان سفرها و آلودگی محیط زیست می‌شود، بلکه عدم پایبندی به قانون را در جامعه گسترش داده و چهره زشتی از وضعیت عبور و مرور را در دید عموم به نمایش می‌گذارد. البته مقابله با این معضل اجتماعی نیاز به عزم ملی در جامعه و برنامه‌ریزی دراز مدت متمرکز در مدیریت کشور دارد. متاسفانه در کشور ما علاوه بر اینکه به صورت اصولی و پایه‌ای به آموزش قوانین رانندگی پرداخته نمی‌شود، فرد متخلف نیز از دیدگاه عموم مجرم شناخته نمی‌شود و این مساله به کاهش میزان احترام به قانون در جامعه منجر می‌شود[9].

با در نظر گرفتن اهمیت مسائل آموزش و اعمال قوانین و مقررات رانندگی در ایمنی جاده‌های كشور در این پژوهش به بررسی افزایش ایمنی در راه‌های بین شهری با رویكرد آموزش و اجرای قوانین پرداخته می‌شود. 

1-2- نتایج مهم پژوهش

یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد برای جلوگیری ازحوادث ترافیكی، مهارتخلف یك اصل اساسی درقوانین عبورومرورمحسوب می شود. درمیان همه عوامل مؤثردركاهش تخلفات ترافیكی، قوانین محكم وبازدارنده به همراه آموزش ترافیك به استفاده كنندگان راه نقش بسیارمثبت ومؤثری در ایمنی راه دارد. نتایج نشان می‌دهد سیستم آموزش در ایران دارای كمبودهایی می‌باشد. هر چند در سالهای اخیر توجه بیشتری به این مساله شده و تلاشهایی در این زمینه انجام شده است. اما همچنان به بررسی و مطالعه  بیشتر نیازمند است.

در حال حاضر كشورهای پیشرفته بنا بر توصیه سازمان بهداشت جهانی در سیاست ایمنی راه تجدید نظر كرده و برای علوم رفتاری حداقل به همان اندازه علوم مربوط به راه و وسیله‌نقلیه اهمیت قائل شده‌اند. این امر باعث گردیده كه آموزش و اجرای قوانین در رأس سیاست جدید ایمنی راه‌ها قرارگیرد. بررسی‌های انجام گرفته نشان می‌دهد كه آموزش ایمنی تنها مختص گروه خاص نظیر رانندگان یا كودكان نمی‌باشد بلكه هر فرد یا افرادی، بخش یا ارگانی كه به  نوعی با ایمنی جاده‌ها در ارتباط است را شامل می‌شود. متدولوژی ارایه شده در این پژوهش آموزش ایمنی راه را در دو سطح استفاده‌كنندگان از راه و مسؤلین و متخصصین در نظر گرفته است كه در هر سطح روشهای و محتوای آموزش متفاوت می‌باشد. پس از هدف گذاری در هر سطح مطالب آموزشی به صورت مستمر و با روشهای تئوری و عملی در اختیار مخاطبین قرار می‌گیرد و سپس ارزیابی نتایج حاصل از آموزش، استخراج شده و با اهداف كلی مساله كنترل می‌گردد.

1-3- فصل‌های پایان‌نامه

این پایان‌نامه مشتمل بر شش فصل است. در فصل دوم به بررسی اصول و پارامترهای تاثیرگذار بر ایمنی جاده‌های برون شهری پرداخته می‌شود. در فصل سوم مطالعاتی كه پیش از این، توسط محققین مختلف در زمینة ایمنی جاده‌های برون‌شهری با تأكید بر نقش آموزش و اجرای قوانین انجام گرفته است، به صورت خلاصه ارایه می‌گردد. در فصل چهارم به بررسی روشهای آموزش قوانین و مقررات رانندگی درسه کشورآلمان- آمریکا و ژاپن و همچنین به نحوه آموزش در ایران پرداخته می‌شود.  در فصل پنجم متدولوژی افزایش ایمنی با رویكرد آموزش و اجرای قوانین بحث می‌شود و در فصل ششم به ارایه نتایج و چند پیشنهاد به منظور ادامة مطالعات پرداخته می‌شود.

فصل 2

اصول و  پارامترهای تاثیرگذار بر ایمنی جاده ها

فصل دوم: اصول و  پارامترهای تاثیرگذار بر ایمنی جاده ها

اولین گام جهت ارتقای سطح ایمنی تردد، شناخت فاكتورهای تأثیرگذار برتصادفات جاده‌ای، آگاهی از زیر ساخت های ایمنی جاده‌، شناخت عوامل موثر در ایجاد خطاهای انسانی و بهره برداری و آگاهی از استانداردها و قوانین مربوط به هر یك از موارد فوق الذكر می‌باشد. مقوله ایمنی جاده ها یكی از مهم ترین مسائل در حمل و نقل جاده‌ای می‌باشد كه برای محقق شدن این مهم احتیاج به فناوری های هوشمند، تجربیات تخصصی، آشنایی با قوانین و آموزشهای ایمنی می‌باشد. دراین فصل جهت آشنایی با اصول و پارامترهای تاثیرگذار بر ایمنی جاده های برون شهری مطالبی ذکر شده است.

2-1- تصادفات ترافیکی در سامانه حمل‌ونقل جاده ای ایران

تصادفات ترافیكی در حمل و نقل جاده‌ای دارای انواع مختلفی می‌باشد. تصادفات جاده‌ای را می‌توان از نظر نوع تصادف، شدت تصادف، و میزان صدمه وارده به چهار دسته كلی تقسیم بندی نمود:

الف) تصادفات خسارتی

در این نوع تصادفات صدمه‌ای به سرنشین های وسیله نقلیه یا عابر پیاده وارد نمی‌شود، و تنها وسایل نقلیه در اثر برخورد با یكدیگر یا برخورد با شیء ثابت و غیرو دچار صدمات می‌شوند.

ب ) تصادفات جرحی

در این نوع تصادفات، برخورد منجر به جرح فرد یا افرادی می‌شود، كه این افراد می‌توانند سرنشینان وسیله نقلیه یا عابر پیاده باشند.

ج) تصادفات فوتی

در این نوع تصادفات، برخورد منجر به فوت فرد یا افرادی می‌شود، كه این افراد می‌توانند سرنشینان وسیله نقلیه باشند یا عابر پیاده باشند

قیمت فایل فقط 8,900 تومان

برچسب ها : گسترش متدولوژی افزایش ایمنی جاده ها با رویکرد آموزش و اجرای قوانین , طرح توجیهی گسترش متدولوژی افزایش ایمنی جاده ها با رویکرد آموزش و اجرای قوانین , دانلود گسترش متدولوژی افزایش ایمنی جاده ها با رویکرد آموزش و اجرای قوانین , عمران , آموزش و اجرای قوانین , گسترش متدولوژی افزایش ایمنی جاده ها , , دانلود طرح توجیهی , پروژه دانشجویی , دانلود پژوهش , دانلود تحق