دسته: علوم اجتماعی تعاریف نظری فرهنگ بعد معنوی جامعه می باشد در مقابل تمدن كه بعد مادی است و مجموعه عواملی از قبیل دین، اعتقادات، آداب و رسوم و در بوجود آوردن آن دخیل اند نحوه برخوردها نحوه به معنای نوع – جور – گونه می باشد برخورد تماس – رویارویی – تعامل و درگیری متقابل و دو طرفه است نحوه برخوردها گونه و نوع رویارویی و تعامل متقابل و دوطرفه می باشد
قیمت فایل فقط 4,900 تومان
بررسی و شناخت چگونگی برگزاری جشن های آتش در ایران باستان
تعاریف نظری:
فرهنگ: بعد معنوی جامعه می باشد در مقابل تمدن كه بعد مادی است و مجموعه عواملی از قبیل: دین، اعتقادات، آداب و رسوم و ... در بوجود آوردن آن دخیل اند.
نحوه برخوردها:
نحوه: به معنای نوع – جور – گونه می باشد.
برخورد: تماس – رویارویی – تعامل و درگیری متقابل و دو طرفه است.
نحوه برخوردها: گونه و نوع رویارویی و تعامل متقابل و دوطرفه می باشد.
دین: به معنای آیین و مذهب و اعتقادات افراد یك جامعه یا یك قوم است.
نوع حكومت:
نوع: به معنای نحوه – جور و گونه می باشد.
حكومت: از كلمه‌ی حاكم به معنای اداره كننده گرفته شده است.
نوع حكومت: نحوه‌ی اداره‌ی جامعه از سوی حكام وقت است.
تقدس آتش:
تقدس: به معنای مقدس، قابل احترام و امری ماورای طبیعی و دارای قداست است.
آتش: از ریشه‌ی آتریا آذر به معنای نور، روشنی و شعله می باشد.
تقدس آتش: یعنی قابل احترام و قداست بودن نور و روشنایی
آداب و رسوم: به معنای آیین و رسم ها و سنت ها و مسلك های یك قوم یا جامعه است.
قومیت: از كلمه‌ی قوم گرفته شده و به معنای وابستگی به یك قبیله یا قوم خاص می باشد.
جامعه آن زمان:
جامعه: به مجموعه ای از افرادی كه در یك مكان و زمان به سر برده و دارای اشتراكی در امور اجتماعی – سیاسی – عقیدتی و ... می باشند اطلاق می گردد.
جامعه آن زمان: به معنای جامعه‌ی وقت و در این تحقیق جامعه ایران باستان است.
ضرورت و اهمیت پژوهش:
با توجه به مسائل مشاهده شده و با شناخت عواملی كه روی برگزاری جشن های آتش در ایران باستان مؤثر است از جمله: جامعه، آداب و رسوم، نوع حكومت، فرهنگ، قومیت، نحوه برخوردها، دین و بسیاری از علل و عوامل دیگر می توان با انجام برنامه ریزی های صحیح در جهت شناساندن تاریخ كهن ایران كه جشن های آتش یكی از جنبه های آن می‌باشد گامی اساسی در احیای تمدن كهن كشور و بالا بردن سطح معلومات تاریخ برای عبرت گیری و جلوگیری از فراموشی تاریخ تمدنی عظیم كه زندگی كنونی ما را تا به امروز بدین مرحله رسانده و مقابله با تهاجم فرهنگ بیگانه كه تفكر ایرانی به مرحله‌ی نابودی خواهند كشاند و فهماندن این مطلب به عوام و خواص كه جامعه امروز ما به تاریخ و تمدنی شگفت و عظیم بنا بوده و اكنون كه بدین مرحله رسیده مدیون چنین تمدنی گران مایه است. در كل با انجام این تحقیق می توان پله‌های ترقی را در راستای شكوفایی اندیشه های كهن و پرورش و بیداری اندیشه های امروزه برداشته و مسائل مربوطه را شناسایی و حل نموده.
اهداف تحقیق:
اهداف كلی:
بررسی و شناخت چگونگی برگزاری جشن های آتش در ایران باستان
اهداف جزئی:
بررسی و شناخت رابطه عوامل اجتماعی مانند: جامعه، نوع حكومت با برگزاری جشن های آتش در ایران بررسی و شناخت رابطه عوامل اعتقادی مانند: دین، تقدس آتش، آداب و رسوم با برگزاری جشن های آتش در ایران باستان.
بررسی و شناخت رابطه‌ی عوامل فردمدار مانند: فرهنگ، قومیت، نحوه برخوردها با برگزاری جشن های آتش در ایران باستان.
مقدمه
ایرانیان باستان بگوهی نویسندگان، دانشمندان خویش و بیگانه مردمی بودند آزاده، نیرومند، راستگو و نیكوكار. در بین آنها تنبلی و بیكاری، ریاضت و گوشه نشینی، درویشی و دریوزگی و تجرد و رهبانیت مفهوم خارجی نداشت. دنیای آنها دنیای كار و كوشش، دنیای علم و هنر بود.
پدران با فرهنگ ما در ایران باستان برابر تعلیمات عالیه ای كه از پیامبر بزرگ فرا گرفته بودند. دنیا را میدان مبارزه سپنتامینو برانگره مینوه یعنی دو قوه نیك و بدی می دانستند و از آنجایی كه به پیروزی نهایی سپنتامینو برانگره مینو ایمان داشتند همواره مانند یك سرباز فداكار و جدی بنفع نیكوكاران با بدكاران و بداندیشان می جنگیدند تا بدیها و آلودگی ها و نادانی‌ها و بی عدالتی‌ها از جهان رخت بربندد و در اثر كار و كوشش و سعس و عمل و راستی و درستی آنها سرانجام انگیره مینو با تمام دستیارانش از پهنه گیتی رانده شده و دنیا یك پارچه صلح و آرامش و صفا شده. لایق زیستن و نشو و نمای راستان و نیاكان گردد. ایرانیان باستان برای اینكه در این كار مذهبی یعنی كمك به پیشرفت و غلبه نهایی سپتامینو و نیكوكاران و برانگره مینو و بدكاران كامیاب شوند به دو چیز احتیاج مبرم داشتند كه یكی بدنی سالم و نیرومند و دیگری روحی قوی و با ایمان بود. بدن سالم را در اثر تمرین بكار و ورزشهای مدام بدست می آوردند. ولی برای دست یافتن به قسمت دوم یعنی روحیه قوی وسایل چندی داشتند كه یكی از آنها ترتیب دادن جشنهای متعدد در ایران قدیم بود. در این جشنها همه افراد كشور از كوچك و بزرگ و زن و مرد و غنی و فقیر شركت می كردند و بوسیله تفریحات سالم و عیش و سرور، دست افشانی و پایكوبی روح خودشان را قوی و خستگی های فكری و روحی را زدوده و برای كار سنگین روزهای بعد از جشن آماده می شدند.
این موضوع یعنی كار توأم با تفریح و سرور مورد توجه و تأیید دانشمندان امروز دنیا قرار گرفته و دولتهای بزرگ اروپا و آمریكا روی همین اصل تعطیلی آخر هفته را برای كارمندان و كارگران دو روز قرار داده‌اند تا در این دو روز آنها فرصت كافی برای تمدد اعصاب و رفع خستگی داشته، بتوانند خودشان را برای كارهای سخت هفته آینده آماده نمایند.
شادی و تفریح و جشن بعلل خاص در یك یا چند روی معین ارسال، جزو آداب و رسوم كهن ملل مختلف خصوصاً ایرانیان بوده است كه می توان عواملی را انگیزه برقراری آنها دانست این عوامل كه برخی از آنها عبارتند از: اتفاقات جالب و بعید از قبیل ظهور پیغمبران یا تولد اشخاص بزرگ و محبوب كه ممكن است در طول حیات یك قوم متوالی تكرار شوند. بطوریكه اگر قرار باشد از بدو تشكیل یك جامعه كهن، تمام این اتفاقات فراموش نشده و برای هر یك از آنها جشن و سروری باقی بماند ما ایرانیان علاوه بر اینكه تمام 365 روز سال را جشن می گرفتیم شاید مثل جامعه ایرانی در اواخر دوره ساسانی در هر روز عیدی چند می داشتیم ولی چون بعضی از این اعیاد در دوره ای محدود رواج داشته كه با گذشت زمان یا انقلابات دیگر اگر بوسیله عاملی مثل دین زنده نگاهداشته نشوند از بین می روند عموم جشن های ایران باستان باقیمانده آنهایی است كه بوسیله زرتشت جنبه دینی به آنها داده شده است و این جشن ها بعد از متروك شدن به دینی مبدل به اعیاد ملی برای ایرانیان گردیده است.
جشن كلمه تطور یافته یِسنای Yasnaa اوستایی كه در حالت میانه بصورت یزشن Yazashan بوده و اكنون مبدل به جشن شده و معنی آن اعمالی بوده است كه امروز آنها را نیایش و عبادت می خوانیم بعضی از این عبادات در زمان حیات بهدینی توأم با حركات و تداركات فرح بخش و سرور انگیزی بوده. اكنون در بعضی موارد آنها را بعنوان جشن های ملی می شناسیم.
امروزه اغلب جشن ها و برنامه های نمایشی مانند سینماها، تئاترها با سرود ملی آغاز می شود. در عهد باستان نیز رسم بر این بود كه كلیه جشنها را با پرستش اهورامزدا و آخرین شاهنشه زمان افتتاح می نمودند.
جشن ماهیانه
پدران نامدار ما در روزگاران بسیار دور در علم ستاره شناسی پیشرفت بسزائی نموده و از گردش زمین بدور خورشید اطلاعاتی كامل بدست آورده بودند. آنها از نخستین مردمانی بودند كه مبنای تقویم خود را بر حركت انتقالی زمین بنا نهادند و چون دریافته بودند كه مدت یك دور گردش زمین به دور خورشید 365 روز، 5 ساعت و 48 دقیقه و 49 ثانیه است. بنابراین گاهنمای خود را از هزاران سال پیش با احتساب این مدت بطوری تنظیم نموده بودند كه سال آنها همیشه در روز اول بهار آغاز و كلیه جشنها نیز همیشه در فصل خود واقع می شدند.
سال آنها 12 ماه داشت و هر ماه 30 روز بعلاوه 5 روز بنام پنجه بزرگ بپایان ماه دوازدهم می افزودند كه 365 روز درست شود. ولی برای بشمار آوردن ساعت اضافی كه در حدود 6 ساعت در سال می شود بدو طریق عمل می نمودند به این معنی كه زمانی هر چهار سال یكروز بپایان سال می افزودند و آن سال را 366 روز بشمار می آوردند و گاهی هم مانند دوره ساسانیان همه سالها را 365 روز می گرفتند ولی در پایان هر 120 سال یك كاه بسال اضافه می نمودند به این معنی كه در 120 سال اول فروردین ماه را دو بار بشمار می آوردند و در 120 سال دوم اردیبهشت ماه را.
نام دوازده ماه
1) فروردین = فروهر نیروی پیشرفت
2) اردیبهشت = بالاترین راستی و پاكی
3) خورداد = رسائی و تندرستی
4) تیر = ستاره باران
5) امرداد = بی‌مرگی و جاودانی
6) شهریور = پادشاهی آرزو شده، كشور خواسته شده
7) مهر = مهر و محبت، عهد و پیمان، فروغ خورشید
8) آبان = آب
9) آذر = آتش
10) دی = دادار، آفریدگار
11) بهمن = اندیشه نیك
12) اسفند = فروتنی مقدس، مهر پاك
نام سی روز
1) اورمزد = اهورامزدا، خداوند یكتا
2) وهمن = اندیشه نیك
3) اردیبهشت = بالاترین راستی و پاكی
4) شهریور = پادشاهی آرزو شده، كشور خواسته شده
5) سپندار مزد = فروتنی مقدسی، مهر پاك
6) خرداد = تندرستی
7) امرداد = بی‌مرگی و جاودانی
8) دیبادر = دادار، آفریدگار
9) آذر = آذر، آتش
10) آبان = آب
11) خیر = خورشید
12) ماه = ماه
13) تیر = ستاره باران
14) گوش = حیوانات هستی
15) دیبمهر = دادار، آفریدگار
16) مهر = مهر و محبت، عهد و پیمان و فروغ خورشید
17) سروش = فرمانبرداری
18) رشن = دادگستری
19) فروردین = فروهر، نیروی پیشرفت
20) ورهرام = فیروزی
21) رام = رامش، شادی
22) باد = باد
23) دیبدین = دادار، آفریدگار
24) دین = دین و جاودان
25) ارد = توانگری، خواسته
26) اشتاد = راستی
27) آسمان = آسمان
28) زمیاد = زمین
29) مانتره سپند = كلام مقدس، گفتار آسمانی
30) انارام = روشنی بی پایان
جشن خوردادگان = این جشن بفرشته خورداد تعلق دارد. نیاکان ما در این روز سرچشمه ها یا کنار رودها و ساحل دریاها رفته و مراسمی برپا می داشتند.
جشن تیرگان = این جشن یکی از جشنهای بزرگ ایران باستان است. روش برگزاری این جشن بدین قرار است که روز قبل از عید تمام محوطه خانه از درون و برون آب و جارو گردگیری می شد و صبح روز جشن همه آب تنی نموده، لباس نو می پوشیدند و مخصوصاً تار نازکی که از ابریشم هفت رنگ و سیم نازک و ظریفی بهم تابیده بودند و به نام تیر و باد معروف بود را به مچ دست می بستند و در روز باد یعنی بعد از 10 روز از دست باز کرده به باد می دانند.
جشن امردادگان = این جشن در روز امرداد ماه برگزار می شد.
پدران ما در این روز بباغها و مزارع خرم و دلنشین دور از محوطه شهر می رفتند و طی مراسمی این جشن را با شادی و سرور در هوای صاف و در دامن طبیعت برگزار می کردند
جهت دریافت فایل بررسی و شناخت چگونگی برگزاری جشن های آتش در ایران باستان لطفا آن را خریداری نمایید
قیمت فایل فقط 4,900 تومان
برچسب ها : بررسی و شناخت چگونگی برگزاری جشن های آتش در ایران باستان , , دانلود بررسی و شناخت چگونگی برگزاری جشن های آتش در ایران باستان , جشن های آتش , ایران باستان , پروژه دانشجویی , دانلود پژوهش , دانلود تحقیق , پایان نامه , دانلود پروژه