دسته: حسابداری 1 مقدمه طبع زندگی اجتماعی مستلزم برخورد اندیشه‌ها ، گفتار ، كردار و منافع افراد جامعه است و این پدیده‌ها منشاء بروز و وقوع جرائمی می‌باشد كه دسته‌ای از‌آن جرائمی هستند كه بی‌جبر و عنف مادی به وسیله‌ی زبان یا قلم واقع می‌شوند و حیثیت و شرافت افراد را مصدوم می‌نمایند و باعث ورود ضرر معنوی بر اشخاصی می‌شوند این جرائم در قانون ذیل عنوان بحث اف
قیمت فایل فقط 2,900 تومان
افتراء و نشر اکاذیب و تفاوت آنها
1- مقدمه
طبع زندگی اجتماعی مستلزم برخورد اندیشه‌ها ، گفتار ، كردار و منافع افراد جامعه است و این پدیده‌ها منشاء بروز و وقوع جرائمی می‌باشد كه دسته‌ای از‌آن جرائمی هستند كه بی‌جبر و عنف مادی به وسیله‌ی زبان یا قلم واقع می‌شوند و حیثیت و شرافت افراد را مصدوم می‌نمایند و باعث ورود ضرر معنوی بر اشخاصی می‌شوند این جرائم در قانون ذیل عنوان بحث : افتراء و توهین و هتك حرمت اشخاص بیان شده‌اند .[1]
در قانون مجازات اسلامی – تعزیرات از مواد 697 تا 700 تحت عنوان افترائ و توهین و هتك حرمت ذكر شده است . ولی همه‌ی مواردی را كه بنابر معنای عرفی ، و ضابطه‌ی حقوقی و علمی در حقوق جزای اسلامی ، بتوان به عنوان « افتراء و توهین و هتك حرمت) شناخت ، در بر نمی گیرد در نتیجه این قسمت از قانون فاقد جامعیتی است كه عنوان آن اقتضاء می‌كند زیرا در پاره‌ای دیگر از قانون مجازات اسلامی مواردی دیگر بیان شده است كه می تواند تحت این عنوان قرار گیرد . از جمله مواد 139 تا 164 ق . م اسلامی ، قذف كه نسبت دادن زنا یا لواط به دیگری است ، نوعی افتراء تلقی می‌شود .
آنچه می‌توان از موارد اشاره شده استنباط كرد این است كه هتك حرمت مفهوم عام و كلی دارد و اعم از توهین و افتراء می‌باشد به این معنی كه در همه‌ی موارد توهین و افتراء هتك حرمت تحقق می‌یابد .[2]
با توجه به تعاریفی كه بعداً بیان می‌شود و سعی در توضیح بیشتر آن داریم یكی از مصادیق این جرائم اشاعه‌ی اكاذیب است كه یكی از شاخه‌های هتك حرمت اشخاص با عناصر مادی خاص خود است كه سعی در توضیح بیشتر آن خواهیم داشت .
لذا با توجه به این مقدمه به تعریف و توضیح افتراء و نشر اكاذیب و وجوه افتراق آنها خواهیم پرداخت .
افتراء :
سابقه‌ی تاریخی :
در قانون حمورابی كه ازقدیمی‌ترین قوانین بشری است چهار مورد برای افتراء بیان شده است افترا به عمل مستوجب اعلام ، افتراء به جادوگری ، افتراء به سرقت ، افتراء به عمل خلاف عفاف اسناد دهنده‌ی اعمال فوق بعد از عجز از اثبات نسبتی كه داده به عنوان مفتری مجازات می‌شود .
مجازات او اصولاً همان مجازاتی بود كه برای ارتكاب اعمال نسبت داده شده ، منظور گردیده بود .
بنابراین افتراء به هر عمل مستوجب اعدام و یا افتراء به جادوگری موجب اعدام می‌‌گردید .
در مورد افتراء به سرقت چنین بود كه مفتری طرف را به طور صریح و مستقیم به سرقت متهم نمی‌كرد بلكه مالی كه در اختیار اوست مال گمشده‌ی خود می شناسد ولی شهودی بر صحت مدعای خود ندارد .
و در نتیجه مفتری به سرقت است و اعدام می‌شود .
در قوانین و قواعد اخلاق زرتشتی و یونان و رم تهمت و افتراء ذم و قبح شناخته شده است . و از قبایح اعمال به شمار رفته و در دیانت یهود و مسیح تهمت و بدگویی و بداندیشی نسبت به دیگران به فرمان خداوند مذموم و ممنوع است .[3]
در تعالیم مقدس اسلامی بد اندیشی و سوء ظن در حق دیگران و بهتان و سخن‌چینی و غیبت وفحاشی به دیگران از جمله‌ی گناهان كبیره و مخالف اخلاق دینی معرفی گردیده است كه منابع آن در آیات مختلفی از قرآن كریم بیان شده است كه به بیان یكی از این آیات به عنوان نمونه می‌پردازیم .
یا ایها الذین امنوا اجتنبوا كثیراً من الظن ان بعض الظن اثم و لاتحسبوا و لایغتب بعضكم بعضاً ایحب احدكم ان یاكل لحم اخیه میتاً نكرهتمره و اتقوالله ان الله تواب رحیم [4]
ای كسانی كه ایمان آورده‌اید از بسیاری از ظن و پندارهای بد در حق دیگران بپرهیزید كه برخی از آنها معصیت است همچنین از حال درونی همدیگر تجسس نكنید و غیبت از یكدیگر روا ندارید . آیا شما دوست می‌دارید كه گوشت برادر مرده‌ی خود را بخورید . البته كراهت دارید از خداوند متعال بترسید كه خداوند بسیار مهربان و توبه‌پذیر است .
تعریف اصطلاحی و لغوی افتراء
افتراء در لغت به معنای تهمت زدن و به دروغ نسبت خیانت به كسی دادن است .
افتراء در اصطلاح حقوقی :
نسبت دادن نادرست ارتكاب جرمی است به شخصی به یكی از طرق مذكور در قانون است مشروط بر اینكه صحت امور نسبت داده شده در مرجع صلاحیتدار قضائی ثابت نشود. [5]
عناصر تشكیل دهنده‌ی جرم ( شرایط تحقق بزه )
الف : ركن قانونی
ب: ركن مادی
ج : ركن معنوی
الف : ركن قانونی :
ركن قانونی این جرم به معنی احض در م 697 ق.م اسلامی پیش‌بینی شده است و به این صورت آمده است « هر كس به وسیله‌ی اوراق چاپی یا خطی یا به وسیله‌ی درج در روزنامه و جرائد یا نطق در مجامع یا به هر وسیله‌ی دیگر به كسی امری را صریحاً نسبت دهد یا آنها را منتشر نماید كه مطابق قانون آن امر جرم محسوب می‌شود و نتواند صحت آن اسناد را ثابت نماید جزء در مواردی كه موجب حد است به یك ماه تا یك سال حبس و تا 74 ضربه شلاق یا یكی از آنها حسب مورد محكوم خواهد شد .»
با توجه به متن ماده آنچه كه مورد نظر قانونگذار بوده است برای ثبوت این جرم اولاً باید فعل مثبت انجام گیرد . ثانیاً وسیله‌ی ارتكاب مورد نظر است و بالاخره اسناد داده شده بایستی صراحت داشته باشد .
این متن فقط قسمتی از افتراء و نشر اکاذیب و تفاوت آنها می باشد
جهت دریافت کل متن ، لطفا آن را خریداری نمایید
قیمت فایل فقط 2,900 تومان
برچسب ها : افتراء و نشر اکاذیب و تفاوت آنها , افتراء , نشر اکاذیب , ركن قانونی , ركن معنوی , ركن مادی , دانلود افتراء و نشر اکاذیب و تفاوت آنها